Yaklaşık 7-8 yıldır topal adını verdiğimiz bir güvercini besliyoruz. Ona özel buğday alınıyor. Arada peynir ve başka özel tadları sunuyoruz ki asilzademizin gönlü hoş olsun.
Penceremize ilk yaklaştığında iki parmağı yoktu topalın. Şimdi ise neredeyse hiç bir parmağı yok.
Ama oldukça sağlıklı görünüyor, her sabah istisnasız bizi masanın karşısında karşılar, önce homurdanır, sonra bizi çekiştirmeye başlar, baktı oralı olmuyoruz bir şeyler mırıldanır, hemen sonrasında da voltasına başlar.
Biz topalın bu avare haline daha fazla dayanamayız, avuç dolusu buğdayı atıveririz önüne. Anında rakipleri üşüşür, dört bir yandan kanat çırparak gelirler, tıpkı kokusunu aldıkları hazır bir avı bulmuş sırtlanlar gibi vurdumduymaz ve arsızdırlar, bizimki hızla ve telaşlı bir şekilde gagasını mermere vurmaya başlar. Alanını korumak ister ve buğdayları da kimseye koklatma niyetinde değildir, bir sağa bir sola koşturur durur. Yakaladığı çelimsiz rakiplerini, boynu ile aşağıya doğru iteler. Öyle ya hepsi karşısında hint fakiri gibi zayıftır.

Yani işin özü bizim topal sabah kahvaltısını bizimle yapar yıllardır, eskisen eşini de getirirdi, söylemesi ayıp cazgır bir kadındır topalın karısı. Ama bu sıralar pek geldiği yok belki de terketti bizim delikanlıyı. Topal yine de alışkanlıklarından vazgeçmeyen bir yiğit bizim için. Aslında başkasına sorsanız koca popolu tembelin teki.

İki hafta önce, eski çalıştığım restoranta Yeter adında bulaşıkçı bir teyze geldi. Extra yani yarım gün ya da tam gün ( 6 yada 12 saat ) 50-25 tl yevmiye için.
Aslen Tokatlıymış, Sivas'ın bir köyüne gelin gitmiş. Ondan önce dört kardeşi doğumda öldüğü için annesi "Yeter artık, bu da ölmesin." diye adını Yeter koymuş.
Anlatırken "Yeter" kelimesini öyle bir telaffuz edişi vardı ki, bir ara adeta annesini tekrar dile getirmeye çalıştığını hissettim.
Şaşırdım, bana çok uzak olan ölüm hallerini belli ki o daha doğmadan üzerine almıştı.

Aslında daha kapıdan geçerken dikkatlari üzerinde toplamıştı Yeter abla; Kızıl saçları alelade örülmüştü, başına da tığ işlemelerle renklenmiş tülbenti geçirmişti. Üstünde hem kazak, hem de yelek, altında neredeyse yere uzanan etek. Boyu kısacık olmasına rağmen oldukça genişçeydi. Bu durum yürüşünü de belli ki zorlaştırıyordu.

Yavaş olduğu gerekçesiyle sadece 2 gün çalıştı bizimle Yeter abla.

Son gördüğüm çalışma gününde, elinde beş yaşlarında bir çocukla çıktı geldi, adı Ünal.

Tüm kalabalık Yeter ablanın torunu olduğunu düşünürken yanına ilişip sorduğum da, benim çocuğum dedi. Beşinci çocuğuymuş. "Nasıl olur Yeter abla sen kaç yaşındasın." diye şaşkınlıkla sorma gafletinde bulundum. "49" dedi.

Tüm kıyafetleri belli ki abilerinin eskileri diye düşünmekten alamadım kendimi. Tam beş saat gidecek başka bir yeri olmadığı için bidonların üstünde oturup kendi kendine oynadı bu sarı saçlı, mavi gözlu çocuk. Oyuncağı da sadece hayalleriydi.

Bir ara dönüm baktım; annesi ona müşterinin yemediği bir somon ekmeği uzatmış. Çocuk oynaya oynaya koparıyor. Kuru katıksız bir somon ekmek, restorantta. O anda tüm mutfağın bir günah'ın altında kalacağını hissetmiş olmalıyım ki duruma şahit olan herkes bir şeyler serpiştirdi önüne, birisi içinden oyuncak çıkan çikolata'yı uzattı. Belli ki ilk defa görüyor, anlamadı ne olduğunu, Kırmaya çalışıyor kapağı.

Demek ki o kadar içselleştirmişler yoksulluğu diye düşünmeden edemedim. Restotantta bir somon ekmek, neden istememişti ki bir şeyler çocuğu için?

Sivas'ın köyünden gelmişler 5 sene önce, belli halla köy kokuyor, yoksulluk kokuyor Yeter. Şaşkındım ne yapacağımı da şaşırmıştım, sonra oyuncak geldi aklıma belki mutlu olurdu Ünal. "Çok canım sıkılıyor"demişti bir ara. Belki çare olur diye molamda sıramda, çıktım yukarı, yaptırdım bir hediye paketi, indim aşağıya bir baktım Yeter'de yok Ünal'da. Başka bit teyze geldi diye göndermişler. "Ama almıştır yine yarım yövmiyesini" diyemeden edemedim.

İyilik kavramı bende son zamanlarda göreceli bir hal aldı. Ama good4trust'a daha fazla uzak kalmak istemiyorum. İstiyorum ki bu hedefleri güzel girişim; bizim gibi ekoloji bilincinde, doğa dostu,tamamen doğal ve sağlıklı ürünleri tercih eden daha fazla kitleye kavuşsun. O nedenle fayda sağlayacak isem bu girişime katkı sağlamalı ve bir kaç damla biriktirmenin yollarını aramalıyım. O zaman ilk iyiliği kendime yapma zananı geldi.