YAŞAM SEVİNCİ - Prof. Dr. Çiğdem ÖZESMİ - 1. Baskı Ankara 2019 (E-Kitap, PDF formatında e-posta adresinize gönderilecektir)

Anılarımı yazma fikri, ilk olarak çocuklarımın soyağacı ödevi ile ilgili benden bilgi istemeleriyle filizlendi (1992).

Gençliğimden beri kişilerin kendi hakkında yazdıkları veya başkaları tarafından yazılan yaşam öykülerini severek okuyorum. Kendi anılarımı yazmayı düşünmemiştim. Ancak ailemin, arkadaşlarımın, asistan ve öğrencilerimin yazmam gerektiğini söylemeleri özellikle de çok değer verdiğim akademisyen-yazar Prof. Dr. Cihan Dura’nın anılarımı gençlere örnek olması bakımından bol resimli yazmamı vurgulaması, yazma düşüncemi geliştirdi.

İlk olarak yazmaya 1999’da İrfan Orga’nın “Bir Türk Ailesinin Öyküsü”nü okuduğumda başladım. Ardından duraklama sürecine girdi...

Yazmak;

Bazıları Samorav’ın dediği gibi bilgisayarın başına bir oturmak gerekir, arkası gelir.

Bir başkasına göre aklına gelir gelmez kese kağıdına yazmak gerekir (annemin kese kağıdına şiirler yazması gibi).

Kimine göre ise ışığın geldiği yön, sandalyenin yüksekliği, kağıdın kalemin kalitesi veya özelliği, bir de müzik...

Bir de söz verip sözünü tutanlar, Nedret Gürcan’ın dediği gibi “Sözümü tuttum, Mehlika şiirini yazdım işte” (İzmir’de üç gün ve bir gece, Cumhuriyet Gazetesi, kitap eki s: 16-17).

Bana göre yazmak; çocuk doğurmak gibi bir şey, kiminde dokuz ay on gün, kiminde erken kiminde geç doğum. Ancak bir gelişimin (maturasyon) tamamlanması gerekli. Elime ne zaman okumak için bir kitap alsam, birkaç cümleden sonra kendim de yazmak arzusu duyuyorum. Bu arzuyla, kağıt parçalarına, rengarenk defterlere, bilgisayara, cep telefonumun notlar bölümüne sayfalarca yazmışım. Topla toplayabilirsen...

Uzun yıllar önce yazmaya başladığım anılarımın 75. yaş günümde basılması ile çok mutlu oldum.

Yetmiş beş yılın özeti olan bu kitapta, yaşamıma eşlik eden herkese, kitaplara, taşa, toprağa, suya, havaya, çiçeklere, böceklere, ağaçlara. Yaşamıma değer katan her şeye teşekkür ederim.

ISBN: 978-605-4488-72-8