Çocuklar yapılandırılmış öğretim programları doğrultusunda birçok akademik bilgi ve beceriyi kazanmak üzere okulda eğitim alıyor. Okul başarısı dendiğinde akla ilk gelen, derslerden alınan sınav notları oluyor. Hatta okul başarısı, YKS, LGS gibi sıralama ve yerleştirme sınavları başarısı ve oradan da hayat başarısı algısına dönüşerek karşımıza dikiliyor.

Bireysel farklar, ihtiyaçlar ve ilgiler asgari düzeyde dahi dikkat çekemiyor, hayaller ve tutkular koca bir dişlide ezilip un ufak oluyor. Uzun zamandır hem çocukların hem yetişkinlerin şikâyet noktalarından biri, okulda verilen eğitimin durağan, basmakalıp, didaktik, mekanik ve hem öğretmeni hem de öğrenciyi pasif konumda tutmaya programlanmış olması.

Oysa birçoğumuzun farkında olduğu bir gerçek var. Okul sosyal ilişkilerin kurulduğu, karakterin yapılandığı, öğrenmenin gerçekleştiği, özgür düşünce ve ifadenin yer aldığı ölçüde faydalı bir kurum, araç, yapı. Bunun dışında her okul endoktirinasyon merci olmanın ötesine gidemez, hak ve özgürlüklerinin bilincinde olmayan sıradan insan ve makbul vatandaş yetiştirir.

Okulların misyonu bu değil, bu olmamalı! Bu sayımızda özgür düşünen ve düşüncelerini özgürce ifade eden çocuk ve gençlerin öğrenme ve gelişimine azami ölçüde katkısı olan sosyal ve duygusal öğrenme konusunu ele aldık.

Bu sayımızda;

olarak sıralanan sosyal duygusal öğrenme yetkinlik ve becerilerinin, okullarda bu yetkinliklere sahip öğretmenler tarafından planlı sınıf/okul uygulamaları ve öğretmenlerin model olmaları yoluyla çocuk ve gençlerin gelişim ve öğrenmelerini desteklemesi için rehberlik oluşturacak kuramsal ve uygulamalı bilgilere yer verdik. Sosyal ve duygusal öğrenmeye; çocuk, genç, yetişkin, ebeveyn, öğretmen… hepimize iyi gelecek bir içeriğe sizleri davet ediyoruz. Biz var oldukça, umut var!